ملت ایران با وجود تحریم‌ها، جنگ‌ها و فتنه‌ها، با «صبر راهبردی» و الهام از مکتب عاشورا، مقتدرانه ایستاده و پیروزی خود را در تسخیر دل‌ها و ادامه راه مقاومت می‌بیند.
برادران و خواهران!
امروز ما در لحظه‌های بسیار حساسی به‌سر می‌بریم؛ نه تنها سال و ماه و هفته و روز، بلکه حتی لحظه‌ها برای ما سرنوشت‌ساز است. شرایط جهانی در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ژئوپولیتیکی، شرایطی ویژه و پرچالش است.
آنچه در میدان رخ می‌دهد، یک حقیقت است؛ و آنچه در روایت‌ها و رسانه‌ها عرضه می‌شود، حقیقتی دیگر. چه‌بسا کسی در میدان شکست خورده باشد، اما روایتی بسازد که گمان کند پیروز است؛ و چه‌بسا برنده‌ی میدان، خود را شکست‌خورده و مأیوس تصور کند.
امروز ما در مواجهه‌ای جدی و خطیر قرار گرفته‌ایم.
از یک‌سو تحت شدیدترین تحریم‌های ظالمانه قرار داریم. شیاطین و قدرت‌های زورگو، ملت و دولت ما را در حوزه‌های مختلف اقتصادی و سیاسی به محاصره کشیده‌اند. بله، تحریم هستیم.
از سوی دیگر، در ماه‌های گذشته، جنگی ده‌روزه و نفس‌گیر را پشت سر گذاشتیم؛ جنگی که اگرچه تنها ده روز طول کشید، اما پشت آن، چهل سال برنامه‌ریزی دشمن نهفته بود. آزمون‌ها و خطاها، محاسبات دقیقه به دقیقه و طرح‌های پیچیده، همه برای این رویارویی آماده شده بود. برادران و خواهران!
ما جنگ سی‌وسه‌روزه را پشت سر گذاشتیم. این جنگ، نفس‌گیر بود. چه کسی می‌تواند بگوید چیزی نشد؟ چه چیزی بزرگ‌تر از شهادت فرماندهان و سرداران بزرگ ماست؟ شهادت سلامی، شهادت حاجی‌زاده، شهادت باقری، مگر كم‌اهمیت است؟
بله، ما ده روز درگیر جنگ بودیم. این جنگ موقتاً متوقف شد، اما متوقف نماند. جریان‌های مختلف همچنان در حال وقوع است.
امروز جمهوری اسلامی منهای جبهه مقاومت قابل فهم نیست. اگر جمهوری اسلامی بخواهد درست روایت شود، باید همراه با جبهه مقاومت دیده شود. بازوی این جبهه در عراق، حشدالشعبی است. اما می‌بینید كه آمریكا در عراق جولان می‌دهد، به پارلمان فشار می‌آورد، و حتی نمی‌خواهد حشدالشعبی را به‌عنوان نیروی رسمی نظامی بپذیرد. عجیب آنكه برخی نمایندگان شیعه عراق هم با این روند هم‌صدا می‌شوند!
در لبنان نیز كار را به ارائه طرح خلع سلاح حزب‌الله رسانده‌اند. مصوبه‌ای در هیئت دولت تصویب و برای اجرا ابلاغ شد. حالا اینكه اجرا خواهد شد یا نه، بحث دیگری است، اما اصل ماجرا نشان‌دهنده عمق چالش‌هاست.
از سوی دیگر، دالان زنگزور را شنیده‌اید. نشست‌هایی برگزار شد و ادعا كردند كه مسأله حل شده است. امّا برادران و خواهران! آنچه در روایت رسانه‌ای بازتاب یافت، با واقعیت میدانی فاصله بسیار دارد. نه طرحی اجرا شده، نه روندی روشن است، نه شركت مشترك آمریكایی-ارمنی تأسیس شده است. و هنوز هزاران نكته حل‌نشده باقی مانده.
و در همین حال، دشمنان ملعون گستاخانه ادعا می‌كنند كه اگر به جای امارات بودند، جزایر سه‌گانه‌ی تنب كوچك و بزرگ و ابوموسی را نیز از ایران می‌گرفتند! اینها همه بخشی از چالش‌های ماست.
البته در كنار همه این مسائل منطقه‌ای و جهانی، نمی‌توان از مشكلات داخلی هم چشم پوشید. بعضی از مسئولان ما با همه صداقتی كه دارند، گاهی با یك بیان یا یك جمله، بهترین پاس گل را به دشمن می‌دهند.
یكی از مسئولان عالی‌رتبه كشور می‌آید و در جمعی رسمی می‌گوید: «بله! مردم ما به بحران آب برخورده‌اند.» در حالی كه نه شما مسئول اطلاع‌رسانی بحران هستید، نه سخنران و نه تحلیلگر. وظیفه شما حل بحران است، نه اینكه بیایید در جلسه‌ای بگویید مردم ما گرفتار بحران آب‌اند، آن هم در سطحی كه نتانیاهو از این جمله بهره‌برداری سیاسی كند!
برادران! گاهی ناچاریم سكوت كنیم. این سكوت از سر بی‌دردی یا بی‌تفاوتی نیست. نه اینكه حرفی نداریم، نه اینكه ناراحت نیستیم، نه اینكه نگران نیستیم؛ بلكه مثل آن مادری است كه نزد امیرالمؤمنین (ع) آمد. وقتی حضرت فرمود: «بچه را نصف كنید»، مادر حقیقی گفت: «نه! نه! مال او باشد.» چون نمی‌خواست به فرزندش آسیبی برسد.
ما هم به توصیه ولیّ امر مسلمین، گاهی سكوت می‌كنیم تا وحدت و یكپارچگی حفظ شود؛ هرچند دل‌های ما پر از خون و نگرانی است.
برادران و خواهران! امروز وضعیت ما نسبت به دیروز و دیروزها بسیار بهتر و مقتدرتر است. بدون هیچ اغراق و هیجان عرض می‌كنم: جمهوری اسلامی امروز بسیار قوی‌تر است.
اگر امروز آمریكا به دنبال خلع سلاح حزب‌الله است، این خود نشانه قدرت ماست. چرا؟ چون در دنیا بیش از دویست كشور وجود دارد، اما توازن قدرت در منطقه تنها بین ایران و آمریكا تعریف می‌شود. آیا این جز نشانه اقتدار ماست؟
مقام معظم رهبری (حفظه‌الله) فرمودند: «وضعیت ایران امروز با دهه شصت بسیار متفاوت است.» آن روزها فرمانده سپاه دغدغه تأمین چند رشته سیم خاردار داشت. ما باید از شورویِ طرفدار صدام چند برابر گران‌تر و از طریق قاچاقچی‌ها سیم خاردار تهیه می‌كردیم. امروز چه؟ امروز دشمنان درباره موشك‌های دوربرد و توان هسته‌ای ما سخن می‌گویند. این مسیر پیشرفت جمهوری اسلامی است.
این كشور بارها صبر كرده است.
در كودتاهای ابتدای انقلاب،در طبس،در جنگ تحمیلی،در ترورها و شهادت بهشتی، مطهری و صدها نخبه دیگر،در برابر تحریم‌ها و در فتنه‌های پیاپی، از ۷۸ و ۸۸ تا حوادث اخیر.
این صبر به معنای عجز و زبونی نبود؛ بلكه «صبر راهبردی» بود. یعنی ایستادگی همراه با برنامه‌ریزی.
وقتی شهید بهشتی را زدند، ما تسلیم نشدیم. از خاك بهشتی، ققنوس‌وار شخصیت‌هایی چون آیت‌الله رئیسی برخاستند. این یعنی صبر راهبردی.
ما با همین صبر، با اقتصاد مقاومتی، با اعتماد به جوانان، با تکیه بر مردمداری، كار را پیش بردیم. و امروز با وجود همه فتنه‌ها، مقتدرانه ایستاده‌ایم. برادران و خواهران عزیز!
ما به دنبال كشورگشایی و توسعه مرزهای جغرافیایی نیستیم. هدف ما تسخیر سرزمین‌ها نیست؛ راه ما، راه حسین‌بن‌علی (ع) است. امام حسین (ع) خون داد تا قلب‌ها و عقل‌ها را تسخیر كند، نه كاخ ابن‌زیاد و یزید را.
فتح در نگاه ما، همان فتح عاشورایی است. كربلا برای تصرف زمین نبود؛ برای تصرف دل‌ها و جان‌ها بود. امروز نیز ادامه همان راه را می‌بینیم.
بزرگ‌ترین اجتماع بشری تاریخ، اجتماع اربعین حسینی است. سی میلیون نفر در یك راه، برای یك هدف، با یك شعار گرد هم می‌آیند. آیا این فتح نیست؟ آیا این دستاورد كوچكی است؟
فتح ما در آنجاست كه جوان عراقی، پرچم رهبر انقلاب اسلامی را به دست می‌گیرد و با صراحت می‌گوید: «أنا عراقی، و قائدی فلان كس است.» این یعنی همان «فتح مبین».
فتح ما در غزه هم تجلی یافت؛ وقتی جوان سنیِ غزه‌ای با صراحت گفت: «من شیعه نشده‌ام، اما بدانید كه امروز كربلای غزه ادامه كربلای حسین است.» اینها پیروزی‌های ماست؛ پیروزی‌هایی از جنس كربلا، از جنس عاشورا، از جنس حقیقت.
ما اگر امروز صبر می‌كنیم، صبر ما «صبر حسینی» است. همان‌گونه كه حضرت زینب كبری (س) در مجلس ابن‌زیاد و یزید فرمود: «ما رَأَیتُ إلّا جَمیلاً.» ما نیز در دل مصیبت‌ها و فتنه‌ها، زیبایی‌ها را می‌بینیم؛ زیرا نگاه ما به افق است، به آینده است.
ما با همین نگاه، در جنگ‌ها، در تحریم‌ها، در ترورها و در همه چالش‌ها، نه‌تنها تسلیم نشدیم، بلكه قوی‌تر شدیم. این رمز پیروزی ماست.
- خطبه دوم نمازجمعه 24 مرداد 1404
نویسنده : سرکار خانم جهانیان
